DUM SPIRO, SPERO

Szukałam ludzi wśród tłumu.
Zgubiona, traciłam nadzieję
na dobre słowo.
Skulona na drodze
życia
bałam się iść dalej...
Obróciłam się raz jeszcze,
ostatnią nadzieją
I
Znalazłam ich!
Okazało się, że szli tuż za mną,
wystarczyło się zatrzymać.
Byli równie zgubieni
ale się nie bali...
Szli boso, na piechotę.
Pomogli mi wstać i poszliśmy razem
do celu
Kamień spadł mi z serca
Że nie mieli serca z kamienia